نیاز های نوجوانان( برای نوجوان چه کنیم؟)

بسم الله الرحمن الرحیم

نوجوانان نیز مانند افراد سنین مختلف داراى همان نیازهاى زیستی، روانى و اجتماعى هستند. براى مثال، نیاز به امنیت، نیاز به دوست داشتن و مورد علاقه بودن، نیاز به داشتن تجربه‌هاى جدید و نیاز به استقلال. نوجوانى فقط یک مرحله از دوران رشد و تکامل فرد است و تنها تفاوت آن این است که نیازهاى نوجوان به دلیل ویژگى‌ها و حساسیت‌هاى این دوره ملموس‌تر و آشکارتر خود را نشان مى‌دهد.

 هدفمند بودن

روان‌شناسان بر این حقیقت تکیه و تأکید دارند که براى هر رفتارى علت و یا عللى وجود دارد، که این علل مى‌تواند آگاهانه یا غیر آگاهانه باشد. بنابراین رفتار خود به خود و بدون علت رخ نمى‌دهد. بزرگسالان مانند والدین و معلمان تلاش مى‌کنند تا رفتار غیر آگاهانه و بدون هدف را به رفتار آگاهانه و با هدف‌هاى مشخصى تغییر دهند.

 

از خصوصیات نوجوان سالم این است که از تعقیب هدف‌هاى مبهم و یا هدف‌هاى تحمیل شده توسط بزرگسالان سرپیچى کند. او مایل است دلیل انجام هر کار را بداند و درک کند که چگونه این فعالیت‌ها مى‌تواند براى شخص او داراى ارزش و فایده باشد.

 نیاز به سازگارى با بزرگسالان

سازگارى نوجوان با بزرگسالانى چون معلم، مشاور، علاوه بر والدین بر سلامت روان نوجوان از اهمیت والایى برخوردار است زیرا این افراد به عنوان بهترین افراد خارج از دایرهٔ خانواده، بین دنیاى کودکى و بزرگسالى نوجوان پلى ایجاد مى‌کند. معلم و مشاور، به ویژه در دبیرستان داراى نقش و جایگاه با ارزشى هستند و قادرند که به نوجوان در فرایند بزرگسالى و حل مسائل و امور خود کمک‌هاى سازنده‌اى ارائه دهند. زیرا اولاً آنان تنها بزرگسالانى هستند که بطور منظم بیش از والدین در تماس با نوجوان مى‌باشند، دوم اینکه از دید نوجوانان، از اعتبار و احترام و قدرت خاصى برخوردارند.

 نیاز به سازگارى با همسالان

در هیچ دوره‌اى از زندگى ( کودکى یا بزرگسالی) به اندازهٔ دورهٔ نوجوانی، هماهنگى و سازگارى با همسالان به عنوان یک نیاز اساسى مطرح نیست.

 

نوجوانان تلاش مى‌کنند تا براى ورود به دنیاى بزرگسالى علاوه بر نیاز به قدرت والدین و گاه بیش از آن، در جمع همسالان خویش رشد و سازگارى یابند. عدم هماهنگى و پذیرش در گروه همسالان، نوجوان را به شدت ملتهب، خشمگین و در نهایت افسرده مى‌سازد. این نیاز در واقع نشانهٔ تمایل نوجوان به رهایى از حمایت بزرگسالان و نشان دادن خود است. تبعیت و تقلید از گروه همسال در لباس پوشیدن، شیوهٔ صحبت کردن و سلوک بر رفتار، تنها بخشى از تظاهرات سازگارى با گروه است.